3 Temmuz 2009 Cuma

yaşamın köklerinden taç yapraklarına


sabah olunca döndü ruhum kanatlanıp uçtuğu bilinmezlerden. bu sabah yine başardı yolu bulmayı . kravatını düzeltir gibi küçük gerinmelerle son şeklini verdiği bedenime dönerken ruhum kırpıştırarak açtım gözlerimi bir kez daha. uykuların kendine ait ayrı bir belleği olduğunu düşündüm rüyamda eski rüyalarımdan birini hatırlayınca...
nilüferler arasında sıçrayan bir kurbağa gibi ya da üzerinden kurbağanın sıçradığı nilüferler gibi rüyalar ve bellek birbirlerine sarılarak yükseliyorlar geceleri... atalarımızın rüyaları yansıyor ruhumuzun flu aynasında... süpürgesiyle tozunu alırken gece anıların kapalı gözlerimiz birbirine karışan düşleri izliyor heyecanla.
sabah olunca döndü ruhum kanatlanıp uçtuğu bilinmezlerden. kırpıştırarak açtım gözlerimi bir kez daha...

2 yorum:

firtik dedi ki...

Eğer aksaklık senin zihninden kaynaklanıyorsa sorun yok. Ama ya benim zihnimden kaynaklanıyorsa? Blinmez olan bu olabilir mi? Kırpıştırarak açtığın gözler senin olmayabilir mi?

parlayan dedi ki...

herşeyden şüphe ediyorum, kendimden bile... şüphe ettiğime göre düşünüyorum, düşünüyorum o halde varım:-)gözler benimde gören kim?